فرصت ها
فرصتهایی که میروند و دیگر هیچگاه باز نمی گردنداین بخشی از نوشته پیشین است و اخیرا از طرف یکی از دوستان باز گردانده شده است بد نیست مروری کنیم و مقداری نیز به آن اضافه نموده تا این دوست عزیزی که چنین کرده پاسخی دریافت کرده باشد .
رفتاری که بسیاری از اشخاص با «فرصتهاو موقعیتهای خود » میکنند همواره به رفتار کودکان در کنار دریا شبیه است کودکان مشت خود را از ماسهها پر میکنند و ماسه ها را یا به این سو و یا به ان سو پرت می کنند و گاهی انفدر این ماسه های نرم و روان را فشارشان می دهند تا دانههای ماسه یکی یکی از لای انگشتانشان فرو می ریزند .
گاهی هم این کودکان ماسه را به هوا پرت کرده و نتیجتا دانه های ژراکنده شده به دست باد سپرده می شود اما مقداری از همین ماسه که به توسط این کودک پراکنده شده برگشته و به چشم همین کودک فرو می رود .
اگر به کاری که پی برده اید اشتباه است و تکرارش نکنید زیرا ادامه هر کار اشتباهی پشیمانی را در بر دارد .
سعی نکن به تغییری رفتارافرادی که سالیان سال اینگونه بوده اند اقدام کنی بدون شک در آینده ای نزدیک خودت در زمره افرادی قرار می گیری که دیگران می خواهند تو را تغییر بدهند.
ماسه های بین انگشتانت را که همان مانده عمر توست به باد هوا میفکن خداوند فرصت ها را با همه بخشایشگریش به دفعات به بندگانش نمی دهد
غرور و کبر را در زمانی که در اریکه قدرت هستی مایه نشاط دیگران قرار بده این بیشترین ثروتی است که می توانی داشته باشی
بدون شک آنچه آموخته ای بیش از آن کس دیگری نیز در کف دارد طول و عرض دانش خود را به رخ دیگران نکش چه بسا در یک مناظره ساده دریابی که بسیار نمی دانی حتی در حد یک نادان .
شادی دیگران را مایه گذران یک روز بدان از اینکه در ان لحظه این شادی به تو تعلق ندارد بخل نورز و بساط عیش دیگران را با توطعه و شیطنت به غم مبدل نساز زیرا در همین ایام است که گرفتاری ها به سراغت می آیند .
به نظر می رسد که
به درستی که کم نیستند این تعداد کودکان و به درستی که زمین و اسمان نیز در این بازی و بی خردی اربابان زمین چندان هم بیکار نیستند .
شاد
و شاد
باش
تا اگر کاری غیر از این از تو بر نمی آید
مایه آزار دیگران نیز نباشی.
نگران طاسی سرت هم نباش این از ارث پدریت می باشد .
